A que sería bonito pensar nunha biblioteca chea de libros para nenos e para non tan nenos, chea de vida?
A que estaría moi ben que os libros desa biblioteca non só estivesen nos seus estantes dentro desa biblioteca e puidesen escapar para os corredores, para as escaleiras do colexio para que todo o mundo os vise e así sentírense polos misterios alí agochados?
Pois iso é o que presentamos hoxe aquí neste blog. O nacemento dunha nova biblioteca, unha biblioteca máxica pola súa forma e polo seu contido.
Hai algo máis dun mes estaba eu ilustrando un conto para José, o meu fillo pequeno, cando me veu á mente todo este louco soño, que agora xa é un auténtico proxecto cargado de ideas, que en pouco tempo serán realidade.
Este blog, sincronizado co meu propio blog, irá narrando e mostrando todos e cada un dos soños que deixan de ser soños en canto están feitos.
O que sería estupendo é que non só fosen os meus soños, senón tamén os vosos, os de cada neno desta escola, os de cada profesor e os de todo o que queira colocar o seu libro na nosa nova biblioteca máxica.
Véñenme á cabeza miles de cousas que quixese debuxar nela.
Contos que falen da Natureza, contos que falen das nosas inquietudes, contos de todo tipo. Contos do pasado e do futuro.
É que esta biblioteca podería estar chea de cousas de todos nós. E estará en constante movemento, tanto se outros participan, coma se non.
Encantaríame contaxiarvos con toda a ilusión que eu levo dentro para facer a Biblioteca Máxica máis máxica do Universo máis máxico.
Neste blog podedes contactar connosco: comigo ou con Anxo, que é o que nada mellor e o que levará o peso das entradas sobre este traballo no blog. Tamén podedes deixar os vosos contos na Secretaría do centro ou preguntar por min alí mesmo.
Aínda que ata marzo non empezarei a pintar sobre as paredes, xa que primeiro tense que preparar, eu estou recompilando cousas que irán pintadas, contos meus, contos que lin...
Xa vos iremos contando.
Carmen Martín Serantes
A que estaría moi ben que os libros desa biblioteca non só estivesen nos seus estantes dentro desa biblioteca e puidesen escapar para os corredores, para as escaleiras do colexio para que todo o mundo os vise e así sentírense polos misterios alí agochados?
Pois iso é o que presentamos hoxe aquí neste blog. O nacemento dunha nova biblioteca, unha biblioteca máxica pola súa forma e polo seu contido.
Hai algo máis dun mes estaba eu ilustrando un conto para José, o meu fillo pequeno, cando me veu á mente todo este louco soño, que agora xa é un auténtico proxecto cargado de ideas, que en pouco tempo serán realidade.
Este blog, sincronizado co meu propio blog, irá narrando e mostrando todos e cada un dos soños que deixan de ser soños en canto están feitos.
O que sería estupendo é que non só fosen os meus soños, senón tamén os vosos, os de cada neno desta escola, os de cada profesor e os de todo o que queira colocar o seu libro na nosa nova biblioteca máxica.
Véñenme á cabeza miles de cousas que quixese debuxar nela.
Contos que falen da Natureza, contos que falen das nosas inquietudes, contos de todo tipo. Contos do pasado e do futuro.
É que esta biblioteca podería estar chea de cousas de todos nós. E estará en constante movemento, tanto se outros participan, coma se non.
Encantaríame contaxiarvos con toda a ilusión que eu levo dentro para facer a Biblioteca Máxica máis máxica do Universo máis máxico.
Neste blog podedes contactar connosco: comigo ou con Anxo, que é o que nada mellor e o que levará o peso das entradas sobre este traballo no blog. Tamén podedes deixar os vosos contos na Secretaría do centro ou preguntar por min alí mesmo.
Aínda que ata marzo non empezarei a pintar sobre as paredes, xa que primeiro tense que preparar, eu estou recompilando cousas que irán pintadas, contos meus, contos que lin...
Xa vos iremos contando.
Carmen Martín Serantes
1 comentario:
Mmmmm...! Que ben soa todo isto...
Felicítovos por toda a ilusión que desprende a Biblioteca Máxica. Ese proxecto "pinta" moi ben, que envexa!!
Bicos e moitos, moitos ánimos da vosa amiga Chispa.
Un bico agarimoso para Carmen e outro graaaaaande para Zongalo Quirico; canto te botabamos de menos!!
Publicar un comentario